مردی کور فانوس را برداشت و در خیابان تاریک قدم زد.وقتی زاهد متحیر از او پرسید، پاسخ داد: نه تنها دیگران را نورانی می کند، بلکه دیگران را از ضربه زدن به خود باز می دارد.پس از خواندن آن، ناگهان متوجه شدم که چشمانم روشن شد و پنهانی تحسین کردم، این واقعاً مرد عاقل است!در تاریکی، ارزش نور را می دانید.چراغ مظهر عشق و نور است و در اینجا چراغ مظهر خرد است.

من چنین داستانی را خوانده ام: یک دکتر در نیمه یک شب برفی برای معالجه تماس گرفت.طبیب پرسید: در این شب و در این هوا چگونه خانه شما را پیدا کنم؟مرد گفت: به مردم روستا خبر می دهم که چراغشان را روشن کنند.وقتی دکتر به آنجا رسید، چنین بود، و چراغ‌ها در امتداد خیابان پیچ در پیچ بودند، بسیار زیبا.وقتی درمان تمام شد و در شرف بازگشت بود، کمی نگران شد و با خود فکر کرد: چراغ روشن نمی شود، درست است؟چگونه در چنین شبی به خانه برسیم.اما به‌طور غیرمنتظره‌ای چراغ‌ها همچنان روشن بودند و قبل از خاموش شدن چراغ‌های آن خانه، ماشین او از یک خانه رد شد.دکتر از این موضوع متاثر شد.تصور کنید در یک شب تاریک که چراغ ها روشن و خاموش می شوند چه شکلی به نظر می رسد!این نور نشان دهنده عشق و هماهنگی بین افراد است.در واقع، لامپ واقعی چنین است.اگر هر کدام از ما چراغی از عشق روشن کنیم، مردم را گرمتر می کند.همه یک جهان هستند.همه جور نور در آسمان روحت می درخشد.همینهنور جاودانه ای که به شما انگیزه حرکت به جلو و شجاعت زندگی می دهد که هر یک از ما برای درخشیدن آن نیاز داریم.در عین حال ثروت گرانبهای تری نیز داریم، یعنی چراغ عشق سرشار از عشق و مهربانی.این لامپ به قدری گرم و زیبا است که هر بار که از آن یاد می کنیم، مردم را به یاد آفتاب، گل ها و آسمان آبی می اندازد.، بایون و پاک و زیبا، دور از عالم دنیوی، همه را متحرک می کند.
به داستانی هم فکر کردم که یک بار خوانده بودم: قبیله ای در مسیر مهاجرت از جنگلی وسیع گذشتند.آسمان از قبل تاریک است و بدون ماه، نور و آتش حرکت به جلو دشوار است.جاده پشت سرش مثل جاده پیش رو تاریک و گیج بود.همه از ترس مردد بودند و در ناامیدی فرو رفتند.در این هنگام جوانی بی شرم دلش را بیرون آورد و دل در دستانش شعله ور شد.او با داشتن قلبی روشن مردم را از جنگل سیاه بیرون کرد.بعدها رئیس این قبیله شد.تا زمانی که نوری در دل باشد، حتی مردم عادی زندگی زیبایی خواهند داشت.بنابراین، اجازه دهید این لامپ را روشن کنیم.همانطور که مرد نابینا گفت، نه تنها دیگران را روشن کنید، بلکه خود را نیز روشن کنید.به این ترتیب عشق ما برای همیشه ماندگار خواهد بود و زندگی را بیشتر دوست خواهیم داشت و از هر آنچه که زندگی به ما داده لذت خواهیم برد.در عین حال به دیگران نور می بخشد و به آنها اجازه می دهد زیبایی زندگی و هماهنگی بین مردم را تجربه کنند.به این ترتیب دنیای ما بهتر می شود و ما در این سیاره تنها نخواهیم بود.
نور عشق هرگز خاموش نمی شود - تا زمانی که عشق در دل خود دارید - در این دنیای زیبا.ما در امتداد مسیرهای مربوطه خود قدم می زنیم، یک لامپ حمل می کنیم، لامپی که نور بی نهایت ساطع می کند و قابل مقایسه با ستاره های آسمان است.