რამდენიმე დღის წინ, ინდონეზიის მთავრობამ გამოაცხადა, რომ შეამცირებს იმპორტის გადასახადის განთავისუფლების ზღვარს ელექტრონული კომერციის საქონლისთვის 75 დოლარიდან 3 დოლარამდე, რათა შეზღუდოს იაფი უცხოური პროდუქტების შეძენა, რითაც დაიცავს შიდა მცირე ბიზნესს.ეს პოლიტიკა გუშინდელიდან შევიდა ძალაში, რაც ნიშნავს, რომ ინდონეზიელ მომხმარებლებს, რომლებიც ყიდულობენ უცხოურ პროდუქტებს ელექტრონული კომერციის არხებით, უნდა გადაიხადონ დღგ, იმპორტის საშემოსავლო გადასახადი და საბაჟო გადასახადი 3 დოლარზე მეტიდან.

პოლიტიკის მიხედვით, ბარგის, ფეხსაცმლისა და ქსოვილის იმპორტის გადასახადის განაკვეთი განსხვავდება სხვა პროდუქტებისგან.ინდონეზიის მთავრობამ დააწესა 15-20% იმპორტის გადასახადი ბარგზე, 25-30% ფეხსაცმელზე და 15-25% ტექსტილის იმპორტზე და ეს გადასახადები იქნება 10% დღგ და 7.5% -10%. საშემოსავლო გადასახადი იგი იბეგრება საბაზისო საფუძველზე, რაც მნიშვნელოვნად ზრდის იმპორტის დროს გადასახდელი გადასახადების მთლიან რაოდენობას.

სხვა პროდუქციაზე იმპორტის გადასახადის განაკვეთი 17.5%-ს შეადგენს, რაც შეადგენს 7.5%-ს იმპორტის გადასახადს, 10%-ს დამატებული ღირებულების გადასახადს და 0%-ს საშემოსავლო გადასახადს.ამასთან, წიგნები და სხვა პროდუქტები არ ექვემდებარება იმპორტის გადასახდელს, ხოლო იმპორტირებული წიგნები გათავისუფლებულია დამატებითი ღირებულების გადასახადისა და საშემოსავლო გადასახადისგან.

როგორც არქიპელაგის მთავარი გეოგრაფიული მახასიათებლის მქონე ქვეყანა, ინდონეზიაში ლოჯისტიკის ღირებულება ყველაზე მაღალია სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, რაც შეადგენს მშპ-ს 26%-ს.შედარებისთვის, ლოჯისტიკა მეზობელ ქვეყნებში, როგორიცაა ვიეტნამი, მალაიზია და სინგაპური, შეადგენს მშპ-ს 15%-ზე ნაკლებს, ჩინეთს აქვს 15%, ხოლო დასავლეთ ევროპის განვითარებულ ქვეყნებს შეუძლიათ 8%-ის მიღწევაც კი.

თუმცა, ინდუსტრიის ზოგიერთმა ადამიანმა აღნიშნა, რომ ამ პოლიტიკის დიდი გავლენის მიუხედავად, ინდონეზიის ელექტრონული კომერციის ბაზარი კვლავ შეიცავს უზარმაზარი ზრდის აღმოჩენას.„ინდონეზიის ბაზარს დიდი მოთხოვნა აქვს იმპორტირებულ საქონელზე მოსახლეობის, ინტერნეტის შეღწევადობის, ერთ სულ მოსახლეზე შემოსავლის დონისა და შიდა საქონლის ნაკლებობის გამო.აქედან გამომდინარე, იმპორტირებულ საქონელზე გადასახადის გადახდამ შესაძლოა გარკვეულწილად იმოქმედოს მომხმარებელთა ყიდვის სურვილზე, თუმცა, მოთხოვნა საზღვარგარეთ შოპინგიზე კვლავ საკმაოდ ძლიერი იქნება.ინდონეზიის ბაზარს ჯერ კიდევ აქვს შესაძლებლობები.”

ამჟამად, ინდონეზიის ელექტრონული კომერციის ბაზრის დაახლოებით 80% დომინირებს C2C ელექტრონული კომერციის პლატფორმით.მთავარი მოთამაშეები არიან Tokopedia, Bukalapak, Shopee, Lazada, BliBli და JDID.მოთამაშეებმა აწარმოეს დაახლოებით 7 მილიარდიდან 8 მილიარდი GMV, ყოველდღიური შეკვეთის ზომა იყო 2-დან 3 მილიონამდე, მომხმარებლის ერთეულის ფასი იყო 10 დოლარი, ხოლო სავაჭრო შეკვეთა იყო დაახლოებით 5 მილიონი.

მათ შორის, ჩინელი მოთამაშეების ძალა არ შეიძლება შეფასდეს.Lazada, ტრანსსასაზღვრო ელექტრონული კომერციის პლატფორმა სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, რომელიც შეიძინა Alibaba-მ, განიცადა 200%-ზე მეტი ზრდის ტემპი ზედიზედ ორი წლის განმავლობაში ინდონეზიაში და მომხმარებლის ზრდის ტემპი 150%-ზე მეტი ზედიზედ ორი წლის განმავლობაში.

Shopee, რომელსაც Tencent-ის ინვესტიცია ახორციელებს, ინდონეზიას ასევე უდიდეს ბაზარს განიხილავს.ცნობილია, რომ Shopee Indonesia-ის შეკვეთების მთლიანმა მოცულობამ 2019 წლის მესამე კვარტალში მიაღწია 63.7 მილიონ შეკვეთას, რაც ექვივალენტურია 700,000 შეკვეთის საშუალო დღიური შეკვეთის მოცულობის.APP Annie-ს უახლესი მობილური ანგარიშის მიხედვით, Shopee მე-9 ადგილზეა ინდონეზიაში APP-ის ჩამოტვირთვებს შორის და პირველ ადგილზეა ყველა სავაჭრო აპს შორის.

სინამდვილეში, როგორც სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის უდიდესი ბაზარი, ინდონეზიის პოლიტიკის არასტაბილურობა ყოველთვის იყო გამყიდველებისთვის ყველაზე დიდი საზრუნავი.ბოლო ორი წლის განმავლობაში ინდონეზიის მთავრობამ არაერთხელ შეცვალა თავისი საბაჟო პოლიტიკა.ჯერ კიდევ 2018 წლის სექტემბერში, ინდონეზიამ გაზარდა იმპორტის გადასახადის განაკვეთი 1100-ზე მეტი სახის სამომხმარებლო საქონელზე ოთხჯერ, იმ დროისთვის 2,5%-7,5%-დან მაქსიმუმ 10%-მდე.

ერთის მხრივ, დიდი მოთხოვნაა ბაზარზე, ხოლო მეორე მხრივ, პოლიტიკა მუდმივად გამკაცრდება.ინდონეზიის ბაზარზე ტრანსსასაზღვრო საექსპორტო ელექტრონული კომერციის განვითარება მომავალში კვლავ ძალიან რთულია.