E blanne Mann huet eng Laterne erausgesicht an ass an der donkeler Strooss gaangen.Wéi de verwonnert Asket him gefrot huet, huet hien geäntwert: Et beliicht net nëmmen anerer, mee verhënnert och datt anerer sech selwer schloen.Nodeems ech et gelies hunn, hunn ech op eemol gemierkt datt meng Aen opgestan hunn, an heemlech bewonnert, dëst ass wierklech e weise Mann!Am Däischteren kennt Dir de Wäert vum Liicht.D'Lampe ass d'Ausféierung vu Léift a Liicht, an hei ass d'Lampe d'Manifestatioun vu Wäisheet.

Ech hunn esou eng Geschicht gelies: en Dokter krut en Uruff fir Behandlung an der Mëtt vun enger schneeger Nuecht.Den Dokter huet gefrot: Wéi kann ech Äert Heem an dëser Nuecht an dësem Wieder fannen?De Mann sot: Ech wäert de Leit am Duerf informéieren, hir Luuchten opzemaachen.Wéi den Dokter do ukomm ass, war et esou, an d'Luuchten hu sech laanscht d'Opfahrt gewéckelt, ganz schéin.Wéi d'Behandlung eriwwer war an hien amgaang zréckzekommen, war hien e bësse besuergt an huet sech selwer geduecht: D'Luucht geet net op, oder?Wéi op esou enger Nuecht heem ze fueren.Wéi och ëmmer, onerwaart waren d'Luuchten nach ëmmer un, a säin Auto ass laanscht en Haus gefuer ier d'Luuchte vun deem Haus ausgaange sinn.Den Dokter war vun dëser bewosst.Stellt Iech vir wéi et an enger donkeler Nuecht ausgesäit wann d'Luuchten un an aus sinn!Dëst Liicht weist d'Léift an d'Harmonie tëscht de Leit.Tatsächlech ass déi richteg Luucht esou.Wann jidderee vun eis eng Luucht vun der Léift hellt, wäert et d'Leit méi waarm maachen.Jiddereen ass en Universum.All Zorte vu Luuchten blénken am Himmel vun Ärer Séil.Et ass dëstonstierwlecht Liicht dat Iech d'Motivatioun gëtt fir no vir ze goen an de Courage ze liewen, wat jidderee vun eis brauch fir ze blénken.Zur selwechter Zäit hu mir och méi wäertvollt Räichtum, dat ass d'Lampe vun der Léift voller Léift a Frëndlechkeet.Dës Lampe ass sou waarm a schéin datt all Kéier wann mir et ernimmen, et wäert d'Leit u Sonn, Blummen a bloen Himmel erënneren., Baiyun, an déi reng a schéin, wäit ewech vun der Welträich, maachen jiddereen bewegt.
Ech hunn och un eng Geschicht geduecht, déi ech eemol gelies hunn: e Stamm ass um Wee vun der Migratioun duerch e grousse Bësch gaangen.Den Himmel ass schonn däischter, an ouni Mound, Liicht a Feier ass et schwéier weider ze kommen.D'Strooss hannert him war sou däischter a verwirrt wéi d'Strooss virun.Jiddereen huet gezéckt, an Angscht a gefall an d'Verzweiflung.Zu dëser Zäit huet e schamlosen jonke Mann säin Häerz erausgeholl, an d'Häerz huet a sengen Hänn entzündegt.Hien huet en hellt Häerz héich gehalen, hien huet d'Leit aus dem Schwarzwald gefouert.Méi spéit gouf hien de Chef vun dësem Stamm.Soulaang et e Liicht am Häerz ass, hunn och normal Leit e schéint Liewen.Also, loosst eis dës Luucht opmaachen.Wéi de blann gesot huet, net nëmmen anerer beliichten, mee och selwer beliicht.Op dës Manéier wäert eis Léift fir ëmmer daueren, a mir wäerten d'Liewen méi gär hunn an alles genéissen wat d'Liewen eis ginn huet.Zur selwechter Zäit gëtt et anerer Liicht a léisst hinnen d'Schéinheet vum Liewen an d'Harmonie tëscht de Leit erliewen.Op dës Manéier wäert eis Welt besser ginn, a mir wäerten net eleng op dësem einsame Planéit sinn.
D'Liicht vun der Léift wäert ni erausgoen - soulaang wéi Dir Léift an Ärem Häerz hutt - an dëser schéiner Welt.Mir trëppelen laanscht eis jeeweileg Trajectoiren, droen eng Luucht, eng Luucht, déi onendlech Liicht ausstraalt, a mat de Stären um Himmel vergläichbar ass.