မျက်မမြင်တစ်ယောက်သည် မီးပုံးတစ်ခုကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး မှောင်နေသောလမ်းတွင် လျှောက်သွားခဲ့သည်။ပဟေဠိဆန်တဲ့ ဘုန်းကြီးက သူ့ကို မေးတဲ့အခါ သူက သူတပါးကို လင်းထိန်စေရုံသာမက သူတပါးကို မထိမခိုက်အောင်လည်း တားဆီးပေးပါတယ်။ဖတ်ပြီးတာနဲ့ မျက်လုံးတွေ လင်းလာပြီး တိတ်တိတ်လေး သဘောကျသွားတာကို ရုတ်တရက် သိလိုက်ရတယ်၊ ဒါက တကယ့်ကို ပညာရှိကြီးပါ။အမှောင်ထဲမှာ အလင်းရဲ့တန်ဖိုးကို သိတယ်။မီးခွက်သည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် အလင်းရောင်၏ သင်္ကေတဖြစ်ပြီး ဤနေရာတွင် မီးခွက်သည် ပညာ၏ ထင်ရှားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

အဲဒီလို ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကို ကျွန်တော်ဖတ်ဖူးပါတယ်- နှင်းတွေကျနေတဲ့ ညလယ်မှာ ဆရာဝန်တစ်ဦး ကုသမှုခံယူဖို့ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ခု လက်ခံရရှိခဲ့ပါတယ်။ဆရာဝန်က မေးတယ်- ဒီညနဲ့ ဒီလိုရာသီဥတုမှာ မင်းရဲ့အိမ်ကို ငါဘယ်လိုရှာရမလဲ။အဲဒီလူက ရွာကလူတွေကို မီးဖွင့်ဖို့ အကြောင်းကြားလိုက်မယ်။ဆရာဝန်ရောက်သွားတော့ လမ်းတလျှောက် မီးရောင်တွေ လင်းထိန်နေတော့ အရမ်းလှတယ်။ကုသမှုပြီးသွားတော့ သူပြန်ခါနီးမှာ နည်းနည်းစိုးရိမ်သွားပြီး သူ့ကိုယ်သူ ပြန်စဉ်းစားမိတယ်- မီးမလင်းတော့ဘူး ဟုတ်လား။ဒီလိုညမျိုးမှာ အိမ်ကနေ ဘယ်လိုမောင်းရမလဲ။သို့သော် မထင်မှတ်ပဲ မီးများပွင့်နေသေးသည်နှင့် သူ့ကားသည် ထိုအိမ်၏မီးမငြိမ်းမီ အိမ်တစ်အိမ်ကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ဒါကို ဆရာဝန်က ရွှေ့လိုက်တယ်။မီးတွေပိတ်ပြီး မှောင်နေတဲ့ညမှာ ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်မလဲဆိုတာ စိတ်ကူးကြည့်ပါ။ဤအလင်းသည် လူတို့ကြားတွင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ညီညွတ်မှုကို ပြသသည်။တကယ်တော့ မီးခွက်အစစ်က ဒီလောက်ပါပဲ။ငါတို့တစ်ယောက်စီတိုင်းက အချစ်မီးခွက်ကို ထွန်းထားရင် လူတွေကို ပိုနွေးထွေးစေလိမ့်မယ်။လူတိုင်းသည် စကြာဝဠာတစ်ခုဖြစ်သည်။အလင်းအမျိုးမျိုးတို့သည် သင့်ဝိညာဉ်၏ကောင်းကင်၌ ထွန်းလင်းလျက်ရှိ၏။ဒါက ဒီလိုပါ။ကျွန်ုပ်တို့တစ်ဦးစီတိုင်း တောက်ပနေရန် လိုအပ်သည့် အသက်ရှင်ရန် တွန်းအားနှင့် အသက်ရှင်ရန် သတ္တိရှိစေမည့် မသေနိုင်သော အလင်းရောင်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ပို၍ အဖိုးတန်သော စည်းစိမ်ဥစ္စာ ဖြစ်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ကရုဏာနှင့် ပြည့်စုံသော မေတ္တာမီးခွက်။ဒီမီးအိမ်က အရမ်းနွေးထွေးပြီး လှပတာကြောင့် အဲဒါကိုပြောတိုင်း နေရောင်ခြည်၊ ပန်းပွင့်တွေနဲ့ ကောင်းကင်ပြာပြာတွေကို လူတွေက သတိရစေမှာပါ။၊ Baiyun နှင့် သန့်စင်ပြီး လှပသော လောကီဘုံမှ ဝေးကွာသော သည် လူတိုင်းကို တုန်လှုပ်စေပါသည်။
တစ်ခါက ဖတ်ဖူးတဲ့ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကိုလည်း တွေးမိပါတယ်- လူမျိုးစုတစ်ခုက ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ရာလမ်းမှာ တောအုပ်ကြီးကို ဖြတ်သွားခဲ့တယ်။ကောင်းကင်သည် မှောင်နေပြီဖြစ်၍ လ၊ အလင်း၊ မီးမရှိဘဲ ရှေ့သို့ တိုးရန် ခက်ခဲသည်။သူ့နောက်ကလမ်းက ရှေ့ကလမ်းအတိုင်း မှောင်မဲပြီး ရှုပ်ထွေးနေတယ်။လူတိုင်းသည် တုံ့ဆိုင်း ကြောက်ရွံ့ကာ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ထိုအချိန်တွင် အရှက်မဲ့သော လူငယ်လေးတစ်ယောက်သည် သူ့နှလုံးသားကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး နှလုံးသားသည် သူ့လက်ထဲတွင် မီးလောင်သွားခဲ့သည်။တောက်ပသော နှလုံးသားကို ကိုင်ဆောင်ကာ လူများကို Black Forest မှ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် ဤလူမျိုး၏ အကြီးအကဲ ဖြစ်လာခဲ့သည်။နှလုံးသားထဲမှာ အလင်းရောင်ရှိနေသရွေ့ သာမန်လူတွေတောင် သာယာလှပတဲ့ဘဝလေး ရကြလိမ့်မယ်။ဒီတော့ ဒီမီးခွက်ကို ထွန်းလိုက်ကြရအောင်။မျက်စိကန်းသူပြောသည့်အတိုင်း အခြားသူများကို လင်းစေရုံသာမက သင့်ကိုယ်သင်လည်း တောက်ပစေပါသည်။ဤနည်းအားဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်တို့၏အချစ်သည် ထာဝရတည်မြဲမည်ဖြစ်ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘဝကို ပိုချစ်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့အား ပေးထားသည့် အရာအားလုံးကို ပျော်ရွှင်စွာ ဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ၎င်းသည် အခြားသူများကို အလင်းရောင်ပေးကာ ၎င်းတို့အား ဘဝ၏ အလှတရားနှင့် လူတို့အကြား သဟဇာတဖြစ်မှုကို ခံစားရစေမည်ဖြစ်သည်။ဤနည်းအားဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ကမ္ဘာသည် ပိုမိုကောင်းမွန်လာမည်ဖြစ်ပြီး ဤအထီးကျန်ကမ္ဘာကြီးပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့ တစ်ယောက်တည်းနေမည်မဟုတ်ပါ။
မင်းနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်တွေရှိနေသရွေ့ အချစ်ရဲ့အလင်းရောင်ဟာ ဘယ်တော့မှ ထွက်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး။ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏သက်ဆိုင်ရာလမ်းကြောင်းများအတိုင်း လျှောက်လှမ်းကာ မီးခွက်များ၊ အဆုံးမရှိသောအလင်းရောင်ကို ထုတ်လွှတ်သော ဆီမီးကိုကိုင်ဆောင်ကာ ကောင်းကင်ရှိကြယ်များနှင့် နှိုင်းယှဥ်နိုင်သည်။